Mete yaşındaki tüm çocuklar bir dönem iş makinelerine, araçlarına hayran oluyor. Mete'de o döneminde. Yolda ne zaman bir kepçe, dozer v.s. görsek çıldırıyor. Saatlerce durup onları izlemek istiyor. Özellikle arabada giderken görürse yerinde koltuğunda oturtmak çok zor oluyor. Koltuğundan kalkıp arabanın arka camından seyretmek istiyor. Makinelerin uzakta olduğunu, kalksa da göremeyeceğini anlatmak çok zor oluyor bu durumlarda.
Dün öğle arası Eminönü'ne gittim. Gezerken uzaktan kumandalı bir kepçe gördüm ve görür görmez aldım. Akşam eve Mete babası ile birlikte önden çıktı. Ben arkalarından eve doğru yürürken eşimden telefon geldi. "Uzaktan kumanda için pil var mı?" diye soruyordu. Bende poşetin içinde olduğunu söyledim. Eşim "Mete'nin kepçeyi görünce heyecanla poşeti parçaladığını" söyledi. Tüm gece kesintisiz kepçe ile oynadık. Diğer oyuncakların küçük parçalarını kepçe ile taşımayı denedik. Mete, uyumak için yattığında dahi eli kepçenin düğmesindeydi ve kepçe durmadan çalışıyordu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder