Bu gün 18.12.2013 Çarşamba.Eşim sabah aradı ve bugünü bir yere kaydetmemi söyledi.
Sabahları Mete uyanır, yatağında oturarak "Anne, anne" diye seslenir, biraz bekler ses gelmezse bir kez daha seslenir, yine ses gelmezse yataktan iner ve yatak odamıza gelip yatakta beni arar. Sabahları çok erken çıktığım için ben yatakta olmam ve babasına "Anne?" diye beni sorar. Benim evde olmadığımı anladığında durumu kabullenip babası ile vakit geçirmeye başlar.
Bu sabah ise bir ilk yaşanmış. Mete uyanmış, yatağına oturmuş ve bana seslenmeden "Baba, baba" diye seslenmiş.
Mete'nin özellikle son iki haftadır inanılmaz bir baba tutkusu başladı. Geceleri baba onunla birlikte yatağa gelmezse yatağa gitmiyor ve odada babasının yanında bir yere kıvrılarak uyumaya çalışıyor. Sabahları babasının işe gitmemesi için elinden geleni yapıyor. İstediği her şeyin babası tarafından yapılmasını istiyor.
İtiraf etmeliyim ki bana olan ilgisinin azalması beni biraz üzüyor. Hatta bazen "Acaba beni artık sevmiyor mu?" gibi saçma bir hisse bile itebiliyor. Ama gerçek olan oğlum erkek olduğunun, babası ile erkek erkeğe bir şeyler yapabileceğinin farkına varıyor. Yani oğlum büyüyor.
Gecen gun benimki elini boynuma atti ve beni boynuma attigi o koluyla soyle bir iki silkeleyerek kendine dogru cekti. Hani iki arkadas olur ya kollarini birbirlerinin omuz ve boynuna atarlar ve oylece yururler. Iste oyle... iki arkadas gibi... ama becerebilmek maharet istiyor...
YanıtlaSilkızlar babaya yakın olur derler erkekler anneye derler bir zamana kadar doğru büyüyünce ne anne ne baba kendisi ve yeni hayat arkadaşları bence ben bunun canlı örnegini yaşıyorum ve yaşatıyorum.tadını büyüyene kadar çıkartın.tüm boş vakitlerinizi ona ayırın.sevgilerimle...
YanıtlaSil